Χρονε μου που τρεχεις...

Ειναι ο χρονος περίσσιος και ελαχιστος χωραει μυριάδες μα εγω δεν χωρω...
Κυλαει ποταμι στις ομορφες στιγμες μα κοντοστέκεται κ χαζευει τα άσχημα..
Φερνει μνημες και παίρνει ψυχες...
Εγω με τον χρονο ανάσαινα και άλλοτε κοντεψα να πνιγω στη χουφτα των στεναγμων...
Μα αυτο μπορει να ειναι καταρα μπορει και να ναι ευχη...
Κατσε τωρα και ακου την ευχη !!!
Κοιτα να καταφερεις να φτισεις το δηλητήριο που σε ποτισαν και να ψαξεις να βρεις το κλειδι της πορτας των δικων σου ονειρων...
Να κοιτας παντα στα ματια μα να ψαχνεις στην ψυχη...
Να αγκαλιαζεις τους αλλους αυθόρμητα οταν το θες,δεν ειναι ντροπη!!
Να τολμας , να ρισκαρεις, να ζεις με τα θελω σου , να απορρίπτεις τα πρεπει των αλλων και να οριζεις τα δικα σου πιστευω!!!
Να βαδιζεις ακομα και οταν δεν εχεις προορισμό..
Ετσι θα περναει ομορφα δημιουργικα και ευχαριστα αυτο που λενε "χρονος"....Εσυ λεγε το Ζωη !!!
Κι αν θες ακομη , γινε συντροφος μου στο ταξιδι αυτο...
Εγω χνάρια τρελού εχω παρει αντι για χαρτη και εχω περισια και τρελη φαντασια να με καθοδηγεί..
Δακρυ δεν εχω δεμενο στο ματι και τολμαω να φωναξω δυνατα και να κανω φασαρια!!!
Κι οταν σχολαει η μερα , τη νυχτια πια γιορταζω!
Ανεμος , αμμος και αστερια!
Κι υστερα ξυμερωνει και ξανα ταξιδι ξεκηνω...και θα ξεκηναω ξανα και ξανα , για πολλα φεγγαρια ακομα.
Οσπου...οταν μερα μου φτασει η τελιωτικη και οταν θα δυει και ο τελευταιος μου Ηλιος , απο μια ακτινα θα πιαστω και ας καω , ας χαθω μεσα στη λεπτη γραμη του απειρου...
Τοτε θα ζητησω απο την αυγη αστερι να με κανει...Να χαζευω για παντα απο ψηλα ετουτο δω τον τοπο... και ο χρονος να κοιλαει ασταματητα και θα ναι παλι περισιος και ελαχιστος,μα εγω αστερι στον ουρανο!!!
Λοιπον , τι λες?
Θα γινεις συνταξιδιοτης?