Παρασκευή 17 Ιουνίου 2011

Ξεφυλλίζοντας την σιωπή.


Κάθομαι δίπλα σου εδώ κοιτάζοντας το χώμα,
και είναι πολλά αυτά που θέλω να πω μα λίγες οι λέξεις που έχω μαζέψει στο στόμα.
Με φωνήεντα δειλά και συλλάβες σου ψιθυρίζω για να δεις
τα χρώματα τα αχνα της χαραυγής.
Μα εσύ ξανά δεν είσαι εκει , γιατι έχεις ανυπότακτη ψυχή .
Θα 'θέλα να 'σουν εδώ ένα χαμόγελο και ένα φιλί ειν' αρκετό.
Θα 'θέλα να 'σουν εκει , ξεφυλλιζοντας την σιωπή να προχωράμε μαζί.
Θυμάμαι τότε που σκαβαμε με τα νύχια τον ουρανό.
Ήθελες μάλλον να ανοίξεις φέγγητη και να φύγεις απο δω.
Ήταν όμορφος ο καιρός που έμεινες μαζί μου.
Μα πλέον στα αζήτητα γυρεύω την ψυχή μου.
Θα 'θέλα να 'σουν εδώ,ένα χαμόγελο και ένα φιλί ειν' αρκετό.
Θα 'θέλα να 'σουν εκει , ξεφυλλιζοντας την σιωπή να προχωράμε μαζί...

Δεν υπάρχουν σχόλια: