Τρίτη 9 Οκτωβρίου 2012

Ας χαθει η συννεφια




Και καπου εδω σε μια μικρη κoσμογονια,

Στου νου μου το ρεμα σ'αναζητω ξανα.

Απ'τα μεσουρανα λιωνουνε τα αστρα,

Και γινεται ο ουρανος γαληνη και παστρα.

Αξαφνα σταζουν πεφταστερια,

Τα πιανω, και μενουν χρυσοσκονες μεσα στα δυομου χερια.

Μα πια,

Χανεται του μυαλου η συννεφια.

Και μοιαζει σαν να εμφανιζονται ευθυς,

Τα χρωματα τα αχνα της χαραυγης.

Εχω να κανω μονο μια ευχη,

Θα θελα να 'μαστε για παντα μαζι.