Κατι που ζωγραφισα εγω,το δουλεβω ακομηομωσ

Ας εβγαζα φτερα...
χρυσα,λευκα η κοκκινα...για να πεταξω πανω απο την αχαριστια ,την καχυποψία το ψεμα και την προδοσια....
Στο τελος του ταξιδιου μου,ας συναντουσα εσενα,μαλλον θα ησουν απο την αρχη,το αλλο ακρο...
Το δροσερο σου χαμογέλιο να μου εκαιγε ολο το κορμι...
Να με επιανες απο το χερι και μαζι να πετουσαμε ως τα καταρτια του Ήλιου..

Όμορφη φυγη !!!

Στης τυχης μου την μοιρα...

Ζεστο αερακι φυσαει τα καλοκαιρια και η αμμος σκορπιζεται ολογυρα στις ακρογιαλιες......Κρυος ο αγερας το φθινόπωρο και τα φυλλα των δεντρων παρασερνει,μεσα σε ρυακια,που κυλανε ασταματητα...Ψυχρος βοριας το χειμωνα και πως να κυκλοφωρησεις εξω;...Μα να...φανηκε η ανοιξη και ολα ειναι ανθισμενα και ομορφα τριγυρω...
Ετσι θελω και εγω,να αφαιθω σαν την ψιλή αμμο,χωρις τον σκοπο να δωθω σε καποιον ή κατι...και αν παρασυρθω στο ρυακι σαν τα ξερα φυλλα;Που θα καταληξω; Ισως...ισως παγωσει η καρδια μου εκεινο τον καιρο,απο φοβο μα και απο πικρα...Μα ξερω πως τα συναισθηματα θα αλλαξουν και στο τελος ολα θα ναι ανθισμενα και ομορφα μεσα μου...

Ειναι καιρος να αφαιθω...

Ονειρο αβασταχτο

Στην πλωρη του φεγγαριου αραξες ψυχη μου...Και σαν ερωτευμενη μου μιαζεις...
Ονειρο αβασταχτο και τουτο αποψε...
Μα ακομα ξαγρυπνας σεργιανωντας μεσα του...Μεσα στο ονειρο αυτο που ο θεος Ερως εχει πλασει...
Και ειναι εκει απο οπου,οι τρελοι τολμουν,μα οι αγγελοι φοβουνται να διαβουν...