Έχει τη Ροζ , που τη γεμίζει πάντα με ελπίδες - ακόμα και αν είναι φανερό πως δεν υπάρχουν - χωρίς όμως να την κάνει να είναι φαντασιόπληκτη ,αλλά αισιόδοξη .Της θυμίζει πως κάπου υπάρχει αυτό που ο καθένας από εμάς ζητάει. Μα πάνω από όλα της έχει δείξει τι θα πει υπομονή και πως κάποια πράγματα αξίζουν την αναμονή.
Έχει την Μπλε , που την κάνει να είναι δυναμική . Δεν έχει σημασία αν κλαίνε μαζί τα βράδια -οι πληγωμένες καρδιές έχουν βιώσει πολλές ωραίες στιγμές πριν τις χάσουν. Της θυμίζει να αγαπάει το πάθος και την ένταση . Της έμαθε να τα δίνει όλα ως το τέλος , έτσι κι αλλιώς αν το τέλος είναι να 'ρθει θα 'ρθει.Ρόδα είναι και γυρίζει της λέει.Να ΄σαι από πάνω της τονίζει -με όλη τη σημασία της φράσης.
Τέλος έχει την Κόκκινη . Αυτή παίζει το ρόλο της λογικής μέσα της . Σαν τη μικρή φωνούλα που όλοι ακούμε όλοι μέσα στο κεφάλι μας ... ε η νεράιδα ακούει την Κόκκινη. Ξέρει τι να πει , πώς και πότε . Χωρίς να κατακτά τον αυταρχικό ρόλο του κηδεμόνα . Ίσως κιόλας αυτή να την καταλαβαίνει παραπάνω από τούς άλλους . Χωρίς αυτή σίγουρα η νεράιδα θα ήταν πιο πληγωμένη από ανθρώπους που δεν την εκτίμησαν όσο θα 'πρεπε.
Και έτσι , παρέα με τα χρώματα της μπορεί και διατηρείται Πράσινη . Και όταν βρει τελικά τον έρωτα θα του δείξει τι έχει μάθει από τα χρώματα .